آنالیز خطر میکروبی درب نوشابه های گازدار و بدون گاز استان تهران از لحاظ بار میکروبی و مقایسه با درپوش های نانو آنتی باکتریال

امروزه دغدغه های متعدد بشر در زندگی آمیخته با تکنولوژی سبب گردیده که روز به روز  آسایش حیات وی افزایش یافته ولی آرامش زندگی کاهش یابد، یکی از معضلات اصلی نوشابه های قوطی جدا از عوارض تغذیه ای  که بحث روز جوامع علمی می باشد موضوع کنترل کیفی محصول در بعد از خروج از سالن تولید و بسته بندی کارخانه می باشد که محصول ایمن تحت شرایط محیطی و اپراتور حمل کننده دچار انواع مخاطرات میکروبی، فیزیکی و حتی شیمیایی می گردد و در زمان مصرف فرآورده تمام این آلودگی ها علی الخصوص آلودگی میکروبی به همراه نوشابه وارد بدن و سیستم گوارش میزبان می گردد. در این تحقیق تعداد 150 عدد نوشابه گازدار قوطی و آب میوه های بسته بندی شده فلزی از سطح شهر استان تهران به شرح ذیل جمع آوری گردید (تعداد 25 عدد از سوپرمارکت های دارای یخچال، تعداد 25 عدد از عمدهفروشی های کنار جاده، تعداد 50 عدد از کارخانه های تولید کننده، 50 عدد از رستوران های سطح شهر تهران) در نهایت جهت آزمون میکروبی و توتال کانت به آزمایشگاه میکروبیولوژی مواد غذائی  انتقال یافتند(1). به دو روش بررسی انجام یافت ابتدا بصورت مستقیم سواپ آغشته شده را به روی محیط های براث انتقال داده و همچنین در روش دوم سواپ را به داخل محیط تریپتیکاز سوی براث برده و بعد از 24 الی 48 ساعت انکوباسیون مقدار 1/. میلیلیتر از نمونه را به روی محیط کاملا پخش می نماییم بعد از انکوباسیون تعداد کلنی های رشد یافته در قوطی های آب میوه پلمب شده و نوشابه های قوطی گازدار به شرح ذیل می باشد: تعداد 4 کلنی در قبل از باز کردن درب قوطی و تعداد 6 کلنی در لبه قوطی ها در بعد از مصرف و 7 کلنی در بعد از مصرف در لبه قوطی، که این امر بیانگر عدم رعایت اصول ایمنی محصول تولید شده ایمن از درب کارخانه به بعد می باشد که در نهایت منجر به مسمومیت مصرف کننده با شرایط موجود می گردد(2). در فاز دوم تحقیق از درپوش های نانو آنتی باکتریال جهت محافظت از درب 25 نوشابه قوطی دیگری که از بسته بندی نهائی کارخانه اضافه به محصول نهائی گردیده بود استفاده شد که بار میکروبی را در مقایسه با گروه های قبلی بطور محسوس کاهش داد و به صفر رسانید.